4 Aralık 2021 Cumartesi

Fantastik Bir Öykü-Mavi Gözlü Kadın

Bu eserimde : Doğanın şifa gücüne inanan kadınları izliyorsunuz.
Huzur Bahçesi-Tuval,yağlı boya-50x60
                                        
                            Yaşadıkların öğrendiklerin kadar algılarsın dünyayı.
                                          Benim bildiklerim ve doğrularım bana ait dir.
                                          Senin doğruların ile benzeşmeyebilir.
                                          İnsanlık ortak havuzunda ise değişmeyen doğrular vardır.
                                          Her şeyi yaşayarak öğrenme zorluğunda kalmamak için ihtiyacım olduğunda hepimize açık  bu zengin bilgi havuzuna bakar  atalarımızın birikimlerinden yararlanırım..
                                          İlahi adalete de güvenirim ..
                                          Yaşadıklarım ,yaşattıklarım ve  algıladıklarım konusunda diğerlerine kırıldığım ,alındığım oluyor elbetde..Kendime zaman tanımanın doğruluğunu bilmeme rağmen bazen yapamadığım  oluyor.Kriz anlarında olumsuzluk çukuruna düşmek çok kolay oluyor.Sağ duyulu  olmak için akıllı ,deneyimli bir sanatçı olmanın dışında başka şeyler de gerekiyor...Algısı ve bilinç seviyesi benden farklı olanlardan şefkatle bakmayı öğrendim kafam gözüm yarılarak misali..
                                        Yoluma çıkanların yolları açık olsun.
                                        Yıllar önce bir televizyon programında Ay'ın hallerinin dünya ve insanlar üstünde ki etkisi tartışılıyordu...Konunun uzmanı Hoca (Ay küçüldü büyüdü insanlara etkisi olmaz olamaz) diyor genç asistanı da başını sallayarak  'Hocam öyle diyorsa öyledir ' diyerek onu onaylıyordu.
                                          

                                        Kartallar uçuyor gökyüzünde  yaşadığım dağlarda .Aceleci uçuşlarıyla çığlıklar atarken  bize havanın değişeceğini söylemiş oluyor lar..
                                        İşimi bırakır gözden yitene kadar bu muhteşem kuşları izlerim ve her seferinde öylece bakar kalırım...
                                        Doğadan kopuk şehir insanı diyorum..Her şey okulda öğretilemiyor..Bazen yaşayarak bazen hissederek bazen de öylece bakarak öğrenirim..
                                        Dolunayda dışarı çıkıp başını gökyüzüne çevirse eminim ay ona da çok şey söyleyecek idi...
                                        Sahi ,şehirde ay doğuyor mu?
                                        Bir çoğunun algısına göre doğaya çıkmak mangal keyfi veya lüks yerlerde tatil yapmak olmuş.
                                        Ağaçlara sarılmak ,rüzgarda savrulmak ,kuşların şarkısını dinlemek , dere yataklarının kokusunu içine çekmek hala mümkün..
                                         Tek ve asıl gerçekleşecek olan eğer izin verip, akışa teslim olursan doğanın seni iyileştirecek olması dır..Enerjini yeniler ve algın açılır.Algının ne demek olduğunu bilmiyorsan eğer doğa da   uzun süre kalırsan öğrenirsin elbette ..
                                         (İçim sıkıldı Allah hayra çıkarsın) derdi eskiler.Hayr veya şer bir şeyler olacağını hissederler di..Hissetmiyorsan eğer ,böyle şeyler yaşamadıysan ;azarla ,aşağıla yok say gitsin öyle mi?
                                        .Biri bağırmaya, hakaret etmeye başladığında (ne gizliyor) acaba diye şöyle bir bakarım.Despotluğun liderlik olduğunu sananlar var.Hiç kimsenin diğerini eleştirmeye ve hakkını yemeye de hakkı yoktur .Eleştiri pek bir işe yaramıyor.Her geçen gün daha çok kişi kendini keşfediyor ve hayatında uygulamaya çalışıyor.                   
                                                          
Sevda-Tuval,yağlı boya-50x60

                                                           Mavi gözlü kadın
                                       Yaşlı kadın hayaller görüyor  ve bunların hayal olduğunu gözleri çok az gördüğü için biliyordu .Bu kadar net bir şekilde nasıl görüyor öyleyse ..Boyut perdeleri incelmiş görünmeyen görünür olmuşdur belki..(anlatamıyorum inanmıyorlar ,çocuklar korkar  diye de susuyorum) dediğinde' sende kaybetmiştin inancını ' dedim..Bakışları derinlere daldı.Çok değil beş altı sene evveldi..'İnanmıyorum artık, izlediğim dini programlar hep erkekler üzerine,kadınlar yok sayılıyor ' demişdi.
                                       Ne denildiği,nasıl yorumlanıldığı artık önemli değil.Çünki kendi gerçeği ile baş başa.Ben boyut du,üçüncü göz dü anlatmağa çalışırken o birden
                                      'Allah gösteriyor' dedi..
                                       Rahatlaması için beraber dua etmeyi teklif ettim.Görmediğini söylüyüyor  ama yine de gözlerimi seçmeye çalışarak yüzüme bakdı ve,
                                     - Sen inanıyorsun,
                                     -Evet inanıyorum gördüğüm görmediğim her şeye..
                                     'Pis burası 'diyerek başladı anlatmaya.
                                      Eli ile  işaret ederek karşıda ki duvarın açıldığını kocaman  bir kuşun geldiğini kilimi pislettiğini söyledi. 
                                     'Yıkanması lazım kilimin ' diyerek ekledi..
                                     İnanmış gibi yapmadım çünkü ona inanıyorum .Ama kilim yıkanınca bitecek mi sıkıntısı.. 
                                     Ayağa kalkdığımı anlayınca ellerimi tutup nereye gittiğimi sordu.Kilimi kaldıracağımı söyledim..Onun anlayışı doğrultusunda yardım etmek mümkün mü bilmiyorum.?Kilimi kaldırmış gibi yapıp döndüm yanına..
                                   Gördüğü cinleri anlatmaya başladı korkuyla.
                                   -Nasıl görünüyorlar dedim.
                                     Açık kahve renklilermiş.... 
                                    -İyimi değil mi nasıl algılıyorsun ?
                                   Elini şöyle böyle anlamında sallayarak .
                                   -Pek iyi değiller  cevabını verdi..
                                   Gitmelerini söylemesini istedim. '
                                   Sen daha önce kovalamış idin onları diye sözüme devam ederek 10 sene kadar önce bana  anlattıklarını hatırlattım..
                                    Yeşil kukuletalı kırmızı elbiseli tabur halindeki cinler ona ' seni almaya geldik ' dediğinde 'gidin , gidin gelmiyorum 'yanıtını vermiş idi...Taburun başı da diğerlerine dönüp 'gelmiyor 'dediğinde  hep beraber  ters yüz dönüp gitmişler.
                                   Teklifime itiraz etmedi 'sende koru kendini' dedi ve beraberce dualar okurken ,el ele sarıldık.. 'Şükür buna da şükür ' diyordu..
                                  Birden bire arkama doğru bakmaya başladığında hafifçe ürperdiğimi hissettim ve ona !ne görüyorsun' dediğim de,
                                  -Çocuklar diyerek cevapladı.
                                  -Bunlar nasıl?
                                  -Bunlar iyi dedi.
                                  Büyük oğlu öldüğünde göz pınarları kuruduğu için hiç ağlayamadığını söylerdi..
                                  Başını okşarken deniz mavisi güzel gözlerinden akan yaşları gördüm.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder